روی پل دخترکی بی پاست

امشب کسی تو اتاق چار نفره ما نیست، سه شنبه سه تاشون رفتن و من موندم و تخت های خالیشون. به نظر من صدای سکوت که دمِ گوشت وز وز می کنه اصلا و ابدا خوب نیست، وقتی سرت شلوغه و داری به فراموشی عادت می کنی که دلتنگیش آزارت نده و مریضت نکنه و آخرش می فهمی دلتنگی همون مثَلِ معروفه آب دریاس که هرچی بیشتر ازش بنوشی، تشنه تر میشی/

# من نمیدونستم جز بلاگر برترای نود و پنج شدم بابا ایول :)) ^_*