روی پل دخترکی بی پاست

روی پل دخترکی بی پاست

ﻣﻦ ﺑﻪ ﺧﻮﺩﮐﺎﺭ ﮔﺮﺍﻥﻗﯿﻤﺖ ﺭﻭﯼ ﻣﯿﺰﻡ ﺑﺮﺍﯼ ﺟﻠﺴﺎﺕ ﻣﻬﻢ، ﻭﺍﺑﺴﺘﻪﺍﻡ. ﺍﻣﺎ ﺑﻪ ﺟﻌﺒﻪﯼ ﺁﺑﺮﻧﮓ ﺑﯽﺧﺎﺻﯿﺘﯽ ﮐﻪ ﯾﺎﺩﮔﺎﺭ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﮐﻮﺩﮐﯿﻢ ﺍﺳﺖ ﺩﻟﺒﺴﺘﻪ.
ﻭﺍﺑﺴﺘﮕﯽﻫﺎ ﺭﺍ
ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻭ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﻭ ﻭﺍﻟﺪﯾﻦ ﻣﯽﺁﻣﻮﺯﻧﺪ ﻭ ﭘﺮﻭﺭﺵ ﻣﯿﺪﻫﻨﺪ،
ﺍﻣﺎ ﺩﻟﺒﺴﺘﮕﯽﻫﺎ ﺍﻧﻌﮑﺎﺱ "ﺧﻮﺩ ﻭﺍقعی من" ﻫﺴﺘﻨﺪ...

محمدرضا شعبانعلی



هرچه فکر کردم عنوان نیافتم

شنبه, ۱۷ مهر ۱۳۹۵، ۰۶:۵۸ ب.ظ

انگار دنبال همه چیز و همه جوری اش هستم، همه جور آدم که فقط بگویند: تو راست گفتی، حق.. حق.. گفتی.. انگار فقط باید چیزی به زبان بیاورم که خیلی ها دوستش دارن،اگر شما هم این طوری شده اید، اگر قید باورها و عهد هایتان با خودتان را به این دلیل زدید، اگر به خودتان دست رد زدید که هیس صدایت در نیاید.. و برای خاطر آنها هی نظرتان را عوض کردید.. بی مقدمه بگویم که به جمع ما سایه ها خوش آمدید .. سایه مثل رباطیک هایی که تواضعشان شرطی ست، حرکتشان از قبل تعیین شده. و قوت انتخاب خودشان بی معناست.. 



موافقین ۷ مخالفین ۰ ۹۵/۰۷/۱۷
رقَـیـه ..