وقتی یکی رو خیلی می برید بالا... بالا.. حرف زدن در مقابلش مثلِ قورت دادن زهرِ.. جدی؟ اصلا تمرکز نداری، هی تند تند پلک میزنی، نگاهت رو می چرخونی شده الکی می خندی تا طبیعی به نظر بیای... مخصوصا اگه با حرفات مخالفت هم بکنه.. اگه اعتماد به نفس داشته باشی هم همین طوره؟ نمیدونم شاید من اعتماد به نفسِ پایینی دارم که روبه روی همچین انسان هایی مقاوتم رو از دست میدم و رشته افکارم از دستم در میره..
+ باور نداریم که ما هم می تونیم از بالاتر هم بالاتر بریم، قانون زندگی قانون باورِ.
خودت میتونی انتخاب کنی بعد تلاش کنی که بتونی، برسی.
یا میتونی یه کرمِ خاکی باشی یا یه پروانه ... :)
