روی پل دخترکی بی پاست

یه نوع تنهایی داریم مثل دانشجویی که غم غربت رو دلش سنگینی می کنه... یه تنهایی دیگه موقعی پیش میاد که تو اتوبوس رفیقت جلوتر از تو نشسته و تو از شدت تنهایی هندزفری به گوشات میزنی... یه نوعِ تنهایی زمانی برات اتفاق می افته که همه میرن مهمونی و تو باید بشینی درس بخونی تا پاس شی... تنهایی هایِ شبانه که سراغ هر آدمی هر شب میره چه مجرد باشه چه نه. از اون تنهایی هایی که می چسبه گوش دادن به صدای آب تو مسیرِ رودخونه ست. اما اون تنهایی که نمی چسبه و اصلا هم قشنگ و خوش نیست تنهایی های بین جمعی هست، یعنی همه جسمت تو جمعِ و حاضره ولی حواست پیش اونا نیست همش فکر می کنی ای خدا کی از دستشون خلاص بشم:| خیلی منفوررررررره