روی پل دخترکی بی پاست

دوست خوب داشتن بیشتر شبیه یه خواب می مونه، پیدا کردنش شانس می خواد، باید برای به دست آوردنش خیلی تلاش کرد.. سرنوشت آدم رو عوض می کنه چه بسا حتی از یه زمانی که توان تصمیم گیری با عقلت رو نداری اون میتونه عقل کمکی تو باشه.. الکی نیست که میگن آدم و باید از روی دوستاش بشناسی.. ازت ممنونم فائزه تو اون روزا که همه ی همه تاییدم می کردن و برام هورا می کشیدن اما تو قهر و حرفای مزه دارت و تحویلم می دادی.. تو خیلی خانومی، خیلی عزیزی، همیشه اون ته چاه رو میدی نه لبه ی پستش رو، تو مثه اونا دنبال کیف و سرگرمی نبودی .. تو دنبال درست بودی، طرف حق بودی، طرف چیزی که از اول درست بوده و تا ابد درسته بودی تو تشویقم نمی کردی به خوب بودن غلط که سد راه خوبی های درست بود.. ازت ممنونم که قهر می کردی که دلم ازت ناجور شکسته می شد اما در عوض نمیذاشتی تو گاماس گاماس رفتن های غلط غلوط کج برم ...طاقت قهرای تو رو نداشتم واسه ی همین هم همیشه از اونا فاصله می گرفتم و طرف تو شتاب می شدم، فائزه جانم الانه اونا دیگه نیستن جانب داری منو بکنن، فقط حرفای تو یادگار شده که صحت عمق نگاه تو رو نشون بدن.. دوست خوب میتونه چاه به چاه و گاماس به گاماس زندگیت رو نشونت بده این ماییم که پسش میزنیم، رهاش می کنیم، حتی به باد تمسخر می گیریمش ...